Αναζήτηση ασφάλειας σε μια εποχή αναθεωρητισμού: H στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και οι επιλογές της Κύπρου

Περιεχόμενο

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνιστά μια σκληρή υπενθύμιση για τα δημοκρατικά κράτη, και συγκεκριμένα για τα κράτη μέλη της Ε.Ε., για το πώς οι αναθεωρητικές δυνάμεις μπορούν να δημιουργήσουν περιφερειακή και παγκόσμια αστάθεια.  Στην Ανατολική Μεσόγειο, εδώ και πέραν της μιας δεκαετίας, η Τουρκία ενισχύει με κλιμακούμενη ένταση τις αναθεωρητικές της πολιτικές, με ελάχιστες έως και καθόλου ουσιαστικές επιπτώσεις, ενώ η Ε.Ε. φαίνεται να μην είναι πρόθυμη, ούτε και ικανή να λειτουργήσει ως περιφερειακός πάροχος ασφάλειας. Το άρθρο 42.7 της ΣΕΕ, καθώς και ο στόχος της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας αποτελούν σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ο αντίκτυπος του, ωστόσο, δεν είναι ακόμα ορατός ή ακόμα και βέβαιος. Για την ώρα, η "επιστροφή του ΝΑΤΟ" στην Ευρώπη είναι αδιαμφισβήτητη, παρόλο που δεν είναι ακόμη σαφές πώς θα επηρεάσει τον στόχο της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας.

Το αίτημα, πάντως, για ένταξη στο ΝΑΤΟ δύο παραδοσιακά ουδέτερων ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία αποδεικνύει πως ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη θεωρούν το ΝΑΤΟ ως τη μόνη πραγματική επιλογή για την ασφάλειά τους. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, χρειάζεται η Κύπρος να επανεκτιμήσει τις επιλογές που έχει όσον αφορά το ζήτημα της ασφαλείας της. Μπορεί η Κύπρος να συνεχίσει να απουσιάζει  από ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας; Μπορεί η ΕΕ να παράσχει επαρκείς διασφαλίσεις για την Κύπρο, λαμβάνοντας υπόψη τις ολοένα και πιο πιεστικές κινήσεις καταναγκαστικής διπλωματίας που εφαρμόζει η Τουρκία ή θα πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ;

Η κλειστή αυτή Συνάντηση Πολιτικής επιχειρεί μια διεξοδική και σε βάθος ανάλυση του όλου ζητήματος, με τη βοήθεια ειδικών ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων.  Το Ινστιτούτο αξιοποιεί τις Συναντήσεις Πολιτικής για την εκπόνηση σχετικών κειμένων πολιτικής.