Το έτος 2022 άφησε πολλά άλυτα ζητήματα στο παγκόσμιο τοπίο της ενεργειακής και κλιματικής πολιτικής. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είχε σημαντικό αντίκτυπο στην παγκόσμια ενεργειακή κρίση, με αποτέλεσμα την απότομη αύξηση των τιμών των ορυκτών καυσίμων. Ο Δρ. Χρήστου, Ανώτερος Ερευνητικός Εταίρος στο Ινστιτούτο, εξηγεί ότι η κρίση επηρέασε επίσης τον στόχο της ενεργειακής μετάβασης και έθεσε ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των πολιτικών της ΕΕ, ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Προέκυψαν δύο αποκλίνουσες πολιτικές τροχιές, με ορισμένες χώρες να επιταχύνουν την πράσινη μετάβαση, ενώ άλλες υποχώρησαν στις δεσμεύσεις τους και βασίστηκαν στα ορυκτά καύσιμα. Το αποτέλεσμα της COP27, της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, τόνισε περαιτέρω τις προκλήσεις όσον αφορά την αντιμετώπιση των εκπομπών άνθρακα και τη χρηματοδότηση της μετάβασης. Ενώ υπάρχουν ελπιδοφόρα σημάδια, όπως ο ουσιαστικός διάλογος με πολυμερείς θεσμούς και η δημιουργία ταμείου ζημιών και ζημιών, παραμένουν μεγάλα ερωτήματα για το COP28. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, γνωστή για τα αποθέματα φυσικού αερίου της, αντιμετώπισε άμεσες και έμμεσες συνέπειες από αυτές τις παγκόσμιες εξελίξεις. Η επιτάχυνση της παγκόσμιας ενεργειακής μετάβασης έχει επιβραδυνθεί, οδηγώντας σε αναζωπύρωση της αγοράς φυσικού αερίου, ιδιαίτερα στον τομέα του υγρού φυσικού αερίου (LNG). Οι περιφερειακοί κρατικοί φορείς στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν προσαρμοστεί με την αναβάθμιση της υποδομής LNG και τη μετατόπιση από την εξάρτηση από τους αγωγούς σε πλωτές μονάδες αποθήκευσης και επαναεριοποίησης (FSRU). Αυτή η αλλαγή θα μπορούσε ενδεχομένως να μειώσει τις εντάσεις στην περιοχή.
